Reislog 5: van Fox Glacier naar Christchurch 5 november - 23 november

Hoi allemaal!

Voor ons zit de reis erop. We zijn nu in Christchurch voor onze laatste dag van deze geweldige vakantie. We hebben al de vraag gekregen of we zin hebben om weer terug te gaan... Maar nee, dat hebben we niet! Wat ons betreft blijven we nog een tijdje rondreizen. Australië (lijkt alweer zo lang geleden) en Nieuw Zeeland met de camper is ons erg goed bevallen. Ieder dag is weer een verrassing en we hebben drie maanden lang alles gedaan waar we zin in hadden. Natuurlijk vinden we het leuk om straks iedereen weer te zien, maar we zouden hier graag nog een jaartje ofzo langer blijven..... (dan komt iedereen gewoon even hier naartoe toch?)

In de afgelopen 2,5 week hebben we verder gereisd over het Zuider eiland en hebben we nog een paar geweldige tripjes gemaakt. In Fox Glacier zijn we met een helikopter op de gletsjer afgezet en hebben we een wandeling over de gletsjer gemaakt. Heel bijzonder om er op te lopen en in de wetenschap dat deze gletsjer enorm hard smelt. Tot 7 jaar geleden was deze gletsjer nog enkele tientallen meters dikker en de verwachting is dat het over +/- 20 jaar niet meer mogelijk is om er op te lopen zoals wij dat hebben gedaan.

Via een mooie route langs Lake Hawea en Lake Wanaka zijn we daar nog twee dagen blijven hangen en hebben we bedacht dat we hier best zouden willen wonen ;-). Zeker vanuit de lucht was het ook weer een schitterende omgeving met dat grote meer en bergen met besneeuwde toppen rondom. Nadat ik bekomen was van het skydive avontuur (ik had nadien nogal last van mijn maag) zijn we via Queenstown verder gereisd naar Te Anau waar we een 4 - daagse trekking hebben gedaan naar Milford Sound.

Een afstand van 53,5 km in vier dagen. Een eitje als je geen rugtas van zo'n 12 kilo de hele dag op je rug hoeft mee te sjouwen. Vier dagen geen douche, slapen op slaapzalen met snurkende onbekenden en gedroogde maaltijden eten uit een zak (geen aanrader). Maar de uitzichten onderweg en op de top waren fantastisch en we hebben het getroffen met het weer. Het schijnt daar 65% van de dagen te regenen en wij hebben de eerste 3 dagen zon en heerlijk wandelweer gehad. De laatste dag kwam het vervolgens met bakken uit de hemel en moesten we nog 18 km afleggen. Dit hebben we dan ook heel snel gedaan, zelfs een groep snelle Koreanen kon ons niet bijbenen.

We hadden graag nog een dag of twee in Fjordland gebleven, maar we dachten toen dat we hier geen tijd voor zouden hebben. Dus zijn we verder gereisd van de Westkust naar de zuid kust: Catlins Forest. 

Frank wilde graag naar het spectaculaire fossil forrest (het versteende woud) wat alleen met laag water te zien was. Bleek het net midden op de dag laag water te zijn en we moesten nog 1,5 uur rijden. Dus wij plankgas (en de lunch overslaan) daar naartoe gereden. Gelukkig nog laag water, we waren nog op tijd...... alleen viel het nogal tegen en na 10 minuten hadden we het wel gezien. Bedankt Frank!

Langs de zuid-oost kust komen penguins en seals voor. De penguins zijn niet heel gemakkelijk in de vrije natuur te zien, maar de seals maken dat ruimschoots goed. We hebben een aantal grote indrukwekkende zeeleeuwen gezien die gewoon op het strand liggen en waar je tot op een paar meter bij kunt komen. De zeehonden (Fur Seals) komen in grote getalen voor en hebben in deze periode net jongen gekregen. Als je op een plek komt waar een kolonie seals te vinden is moet je goed kijken waar je loopt want ze liggen tussen de bosjes, op het pad of onder je auto. Langs de kust bij Kaikoura zwemmen de jonge seals vanaf zee, stroomopwaarts naar een (zoet)water pool. Hier spelen en zwemmen ze onder een waterval en slapen in de bossen. Als ze na een dag of twee honger krijgen gaan ze weer terug naar hun ouders. Sommigen zijn zo nieuwsgierig dat ze naar je toe komen of naar je camera springen.

De Yellow Eyed Penguin komt alleen in het zuid oosten van NZ voor en op twee kleine eilanden voor de kust. Het is een zeer zeldzaam en bedreigde soort en er zijn naar schatting maar zo'n 5000 waarvan 700 penguins langs een kuststrook van 700 km. Er zijn verschillende strandjes waar je de penguins aan land kunt zien komen, meestal rond schemertijd. En zo stonden ook wij op een avond 2,5 uur te wachten en te verkleumen totdat de penguins aan land zouden komen. En met ons nog anderen waarmee we gezellig stonden te kletsen. Geen penguin gezien natuurlijk. Later bleek dat ze helemaal niet aan land komen als ze mensen zien of horen. Ook houdt deze soort er andere tijden op na om aan land te komen, namelijk wanneer ze daar zin in hebben. 

Een paar dagen later hadden we meer geluk toen we een beschermd gebied bezochten voor deze penguins. Via loopgraven kunnen de penguins gevolgd worden als ze aan land komen, zonder dat ze last hebben van de aanwezigheid van mensen. Sommigen penguins hebben momenteel een nest en anderen zijn vrijgezel. Wij hadden het geluk dat beide ouders op het nest waren en de wisseling van de wacht ging plaatsvinden. Vader had zijn shift erop zitten en werd afgelost door moeder die op zee op vis had gejaagd. Even bijpraten en vervolgens ging vader op pad naar zee. De hele weg konden wij hem vanuit de loopgraven volgen en kwam hij op een paar meter afstand voorbij lopen. Echt bijzonder om dat van zo dichtbij te zien!

Het wordt alweer een heel lang verhaal zie ik, maar we zijn er bijna. Want hierna zijn we naar Kaikoura gereisd, de plek om walvissen te zien. De Sperm Whale om precies te zijn, deze kan zo'n 18 meter lang worden. We hebben hem twee keer gezien toen hij lucht kwam happen. Ze blijven dan een paar minuten boven om vervolgens weer heel snel naar de bodem te duiken en verder te gaan met jagen. Jammer genoeg hebben we vooral zijn rug en staartvin gezien dus als je wil weten hoe hij er helemaal uitziet kun je het beste even googlen.

En na drie maanden wachten heeft Frank dan eindelijk Paua ofwel Abelone gegeten. Dit is een (groot) schelpdier wat een zeer geliefde delicatesse is. Met name vanuit Azië is er een grote vraag naar en op Discovery is er een serie over vissers die deze schelp uit het water halen. Ook is er veel Crayfish (kreeft) in Kaikoura te krijgen. Dus wij naar een vis restaurant en voor een rib uit ons lijf een hele kreeft en Paua besteld. We hebben zeker lekker gegeten maar de Crayfish was gewoon de kreeft zoals we die thuis ook kennen en wat er nou zo bijzonder aan Abelone is?? Wij hebben het niet kunnen ontdekken.

Verder rest ons nog een paar keer wild kamperen op de meest schilderachtige locaties. Bijvoorbeeld langs de fjorden van Akaroa, een semi Frans dorp waar ze je voor veel geld een slechte cappuccino serveren. En dan naar Christchurch war we op het vliegtuig stappen..... Niet echt een aanrader want er wordt veel gebouwd na de aardbevingen van een aantal jaren geleden. 

Zoals gezegd zit de reis er voor ons op. De tassen zijn ingepakt, de camper is ingeleverd en morgen stappen we op het vliegtuig naar huis. Dan nog even 30 uur vliegen en overstappen en dan staan we weer op Nederlandse bodem. Nog even een paar dagen vrij om te aclimatiseren, wennen aan het tijdsverschil en het Nederlandse weer (Hier zon en 25 graden).Gelukkig hebben we vele foto's en filmpjes die we de komende tijd kunnen gaan bekijken en uitzoeken en ontzettend veel mooie herinneringen aan een fantastische reis!

Tot binnenkort!